Soms schrijf ik iets waarvan ik zeker weet dat ik het eerder ook al eens geschreven heb. Zoals deze zin. Maar het is niet zo. Tenminste niet volgens het bestand waarin alle gepubliceerde verhalen opgeslagen zijn. Dus schrijf ik die zin toch maar op. Anders gaat hij verloren. Want alles wat bedacht wordt en niet wordt vastgelegd verdwijnt. Het lost op in andere gedachten of wordt vervangen door een dagelijkse bezigheid als stofzuigen of een boodschap doen. Toch blijf de twijfel knagen. Ik lees de zinnen terug en weet zeker dat ik ze al ken.
Categorieën